زخمی کردن تیرچه و جوش دادن آویز عمودی برای سقف کاذب سبب خواهد شد از مقاومت میلگردهای تیرچه کاسته شده و با از بین رفتن کاور بتنی آن در زمان آتش سوزی میلگردها سریعتر ذوب شده و سقف ویران شود.
زخمی کردن تیرچه و جوش دادن آویز عمودی برای سقف کاذب سبب خواهد شد از مقاومت میلگردهای تیرچه کاسته شده و با از بین رفتن کاور بتنی آن در زمان آتش سوزی میلگردها سریعتر ذوب شده و سقف ویران شود.
بسیار مهم: اشتباهات مرسوم در اجرای تاسیسات برقی ساختمان (نقل از جلد ششم درسنامه جامع آزمون کارشناسی رسمی دادگستری، تاسیسات برقی)
1. استفاده از لوله های خودسوز به جای لوله غیر خودسوز (معروف به نسوز)
2. عدم رعایت رنگ سیم نول (آبی) و ارت (سبز و زرد راه راه)
3. عدم رعایت ارتفاع پریزها (لباس شویی حداقل شصت سانتی متر با فاصله سی سانتی متر از خروجی آب)
4. پریزهای مسکونی باید درپوش ایمنی یا پرده محافظ کودک داشته باشد که بعضا مشاهده می شود پریزها بدون محافظ نصب شده
5. گاهی سرسیم نصب نمی شود و سیم های افشان زیر پیچ ترمینال زخمی و لهیده می شودند (یا به جای سرسیم، سیم های افشان لحیم کاری یکپارچه شوند)
6. فاصله حداقل صدوبیست سانتی متر چراغ از دوش حمام
7. بین کنتور تا تابلو برق واحد به جای کابل از سیم استفاده می شود که در مسیرهای طولانی احتمال آسیب سیم ها و گسستگی رشته ها وجود دارد.
8. عدم استفاده از شینه ترمینالی نول و شینه ترمینالی ارت
9. عدم رعایت نسبت قطر لوله به دسته سیم ها و کابل ها 1.3 (یک ممیز سه دهم)
10. سیم کشی قبل از اتمام نازک کاری و گچ کاری
11. برای سیستم اعلام حریق از سیم معمولی (به جای کابل مقاوم در برابر حریق) استفاده می شود که اشتباه است.
12. برای انباری ها (در ساختمان 5طبقه و بیشتر) لوله کشی اعلام حریق انجام نشده و نازک کاری و گچ کاری پایان یافته.
13. پریز محوطه حیاط و بام حفاظت نفوذ غبار و آب (آی پی) ندارد.
14. سیم نول و ارت باید همراه فاز داخل لوله های روشنایی کشیده شود که در بسیاری از موارد به اشتباه سیم نول را جدا از سیم فاز به سمت انشعابات روشنایی می کشند.
15. به اشتباه سیم ارت برای روشنایی نمی کشند.
16. به اشتباه مقطع سیم نول و ارت را نصف فاز می گیرند.
17. استفاده از لوله خرطومی نامرغوب و خودسوز و غیر استاندارد
18. عدم اجرای همبندی اصلی سیستم ارت با اسکلت سازه ساختمان.
19. کابل آسانسور به غلط چهار رشته (بدون هادی حفاظتی) مورد استفاده قرار گرفته
20. برای موتورخانه آسانسور دتکتور در نظر گرفته نشده و بعدا به ناچار از زون غیرمرتبطی انشعاب گرفته میشود
21. پریز پکیج در محل نامناسبی کار گذاشته شده(زیر پکیج نصب نشود که احتمال نشت آب و برقگرفتگی دارد)
22. برای برقرسانی به چراغهای نقطهای موسوم به هالوژنی از سیم یا لوله نامناسب استفاده شده(حداقل سیم یک و نیم میلی متر مربع باید باشد)
23. آژیر اعلام حریق طبق مبحث سه باید حداقل یک عدد در هر طبقه نصب شده و باید حداقل دو مدار آژیر اجرا شود که در صورت قطع احتمالی یکی، دیگری باقی بماند.
برای هر طبقه حداقل یک شستی اعلام حریق باید نصب شود که نصب نمی شود.
24. لوله های فضای آزاد (بام و حیاط) از نوع پی وی سی اجرا می شود که زیر نور خورشید خشک و شکننده می شود (لوله فولادی ارت شده جایگزین آن شود)
25. در اتاق خواب سه در چهار حداقل چهار پریز نیاز است که به اشتباه، حداکثر یک یا دو پریز نصب می شود.
26. بدون نقشه اجرایی کار انجام می شود.
27. آدرسدهی کابلهای آنتن مرکزی انجام نمی شود و از پریزهای انتهایی آنتن بجای پریز میانی آنتن استفاده می شود. همچنین آدرس دهی مدارها یا کلیدهای مینیاتوری تابلو برق ها انجام نشده.
28. سیم فاز به روزنه سمت چپ پریز متصل شده (فاز باید به روزنه راست وصل شود)
29. لوله مورب در دیوار مجازنیست
30. برای کولر آبی در بام کلید ایزولاتور سه پل یا چهار پل (چند قطبی) نصب نشده و در نتیجه حین سرویس خطر برق گرفتگی ایجاد می کند.
اجرای اشتباه ستون و دیوار برشی و پیچیدگی ستون در حد ۲۰ سانتی متر به دلیل قالب بندی ضعیف
اشکال اجرایی در قالب بندی ستون بتنی و عدم مهار صحیح قالب ها توسط سولجر و بولت
برخی مهندسان به اشتباه معتقدن که افزایش در برخی ابعاد و پاامترها میتواند به ایمنی و بهبود شرایط ساخت کمک کند این در حالیست که این افزایش های بدون حساب وکتاب نه تنها مفید نبوده بلکه عاملی در جهت افت کیفیت خواهد بود
افزایش سایز ستون ها :
این کار سبب افزایش سختی ستون و در نتیجه افزایش بار جانبی وارده به آن ستون وکاهش باروارده به ستون های دیگر شده در نتیجه علاوه بر غیر اقتصادی شدن خود می تواند باعث بحرانی شدن برخی اعضا شود.
در آیین نامه هیچ محدودیتی برای حداکثر فاصله بین ستونها نداریم.
فاصله باید به گونه ای انتخاب شود که ضمن رعایت محدودیتهای اجرایی از لحاظ ضوابط معماری ابعاد تیرها و ستونها پس از محاسبه مقادیری معقول و اقتصادی در بیاید و البته تا آنجا که ممکن است مقاطع هم تیپ باشند که اجرای آن راحتتر باشد.
برای هر پروژه با توجه به شرایط خاص آن پروژه میتوان فواصل مناسب ستونها را تعیین کرد و به طور کلی نمیتوان بگوییم که مثلآ فلان مقدار برای فاصله ستونها خوب است یا بد.
پدیدار شدن ترک های مویی پس از گیرش اولیه بتن، از معمول ترین و متداول ترین عیوب بتن است، هرچند این ترک ها بسیار ریز و مویی هستند ولی نمی توان از آن ها و اثر سوء آن ها در بلند مدت چشم پوشی کرد.
این ترک ها بیشتر در هوای گرم و به علت دمای بالای میلگرد ها، در مقاطعی که کاور بتن به درستی رعایت نشده باشد و طرح اختلاط نادرست بتن پس از گیرش اولیه بتن به وقوع می پیوندند.
تخریب کاور تیر بتنی به دلیل عبور لوله فاضلاب از آن
متاسفانه همیشه در مواقع اجرای بخش تاسیسات ساختمان بیشتر آسیب با سازه ساختمان وارد می شود. تصویر فوق یکی از این آسیب هاست
اشکالات رایج در ساختمانهای بتنی
1- عدم نصب سنجاقک ( ستون )
٢- کاهش سطح ستون و ایجاد برون محوری (ستون)
٣-زنگ زدگی آرماتورها
۴-فاصله اولین خاموت تا سقف یا کف
۵- ناشاقولی ستون ها
۶-دال پله ( کم بودن فاصله شبکه بالا و پایین -نداشتن خم -مهار نشدن آرماتور ها در تیر – اشکال هندسی و معماری )
٧-خوابیدن آرماتور های تیرهای روی قالب – نداشتن کاور در پایین
٨- عدم اجرای درز انقطاع
٩- زیاد بودن فاصله خاموت ها
١٠- کرمو بودن بتن سقف ، ستون و تیر
١١-کافی نبودن مقاومت بتن
١٢- تخریب ( دخل و تصرف ) در سازه بتنی
١٣ – کافی نبودن طول آرماتور انتظار
١۴- نامرتب بودن خاموت های تیر
١۵ – عدم اجرای سنجاقک ( s ) در تیرها
اشتباهات مهندسی
برخی از مهندسین به اشتباه اعتقاد دارند که افزایش سایز برخی از اجزا سازه به ایمنی و بهبود ساخت کمک می نماید. این در حالیست که این افزایش های بدون حساب وکتاب نه تنها مفید نبوده بلکه عاملی در جهت افت کیفیت خواهد بود
افزایش سایز ستون ها :
این کار سبب افزایش سختی ستون و در نتیجه افزایش بار جانبی وارده به آن ستون وکاهش باروارده به ستون های دیگر شده در نتیجه علاوه بر غیر اقتصادی شدن خود می تواند باعث بحرانی شدن برخی اعضا شود.
در آیین نامه هیچ محدودیتی برای حداکثر فاصله بین ستونها نداریم.
فاصله باید به گونه ای انتخاب شود که ضمن رعایت محدودیتهای اجرایی از لحاظ ضوابط معماری ابعاد تیرها و ستونها پس از محاسبه مقادیری معقول و اقتصادی در بیاید و البته تا آنجا که ممکن است مقاطع هم تیپ باشند که اجرای آن راحتتر باشد.
برای هر پروژه با توجه به شرایط خاص آن پروژه میتوان فواصل مناسب ستونها را تعیین کرد و به طور کلی نمیتوان بگوییم که مثلآ فلان مقدار برای فاصله ستونها خوب است یا بد.
در هر صورت کم شدن دهانه ستونها تا دهانه هایی بین 4 تا 5 متر معمولا مناسب و معقول است و باعث اقتصادی شدن طرح میشود.
در زمینه ستونگذاری هم آیین نامه خاصی وجود ندارد. ولی میتوان به نکات زیر توجه کرد:
1- تا آنجا که ممکن است تعداد آکسها به حداقل برسد .
2- فاصله بین دهانه ها تقریبآ مساوی و عددی معقول باشد
3- محدودیتهای معماری رعایت گردد. مثلا تا آنجا که ممکن است وسط سالنها ستون قرار نگیرد، ستونها در پارکینگ مشکلی برای عبور و مرور ماشینها ایجاد نکنند و ....
4- دور راه پله ها و گوشه های ساختمان جاهایی هستند که معمولآ نیاز به ستون دارند و باید در این محلها ستون تعبیه شود
5- ستونگذاری باید به گونه ای باشد که تا آنجا که ممکن است طول طره ها به حداقل برسد و ترحیحآ به گونه ای اجرا شوند که بدون ایجاد اشکال در معماری بتوان از دستک برای اجرای کنسولها استفاده کرد
6- برای سیستم مقاوم جانبی در اکثر موارد بادبندها هستند باید پیش بینی لازم انجام شود به گونه ای که بتوان بادبندها را در داخل تیغه ها اجرا نمود و البته ترجیحآ پلهای اصلی در داخل تیغه ها قرار گیرند که در صورت زیاد بودن ارتفاع آنها در داخل تیغه ها پنهان شوند
و....
توجه کنید که تمام موارد بالا نمیتواند همزمان با هم همیشه برقرار شوند و باید بهترین حالت با کمترین ایراد را در نظر گرفت
مطابق ضوابط شکلپذیری، حداقل فاصله بین دو ستون نمی تواند از چهار برابر ارتفاع تیر بین دو ستون کمتر اختیار شود، برای حداکثر فاصله در صورت جواب گرفتن از خیز تیر و تغییر شکلهای سازه محدودیت خاصی وجود ندارد (به لحاظ طراحی) ولی می بایست مسائل اجرائی را نیز در نظر گرفت.
مثلاً برای یک دهانه 15 متری می توان یک تیر بتن آرمه به ارتفاع 90 سانتیمتر و عرض 60 سانتیمتر طراحی نمود ولی وزن خود تیر در این طول 15 متری حدود 20 ton می شود که مهارکردن قالب آن و شمع بندی زیر آن کار راحتی نیست! بماند که کل سقف می بایست قالب بندی گردد و همچنین مسائل مربوط به خیز منفی تیرها و .... نیز می بایبست رعایت گردد...
اشکالات اجرایی راه پله های بتن آرمه متداول در ایران
۱- عدم اجرای گام های پله با بتن
در این حالت فقط رمپ ها و پاگردها با بتن آرمه اجرا می شوند و گام های پله بعدا" با آجر و ملات اجرا می شوند. ایراد این روش این است که حین وقوع زلزله، تنش برشی بین پله آجری و بتن رمپ باعث ترک خوردن طولی در محل تماس دو قسمت آجری و بتنی شده و از هم جدا می شوند.
۲- در حالتی که صرفا" رمپ پله با بتن و آرماتور اجرا می شود، برای زیاد نشدن شیب رمپ ها، اجبارا" پاگردها ۳۰ سانتی متر باید کوچکتر اجرا شوند، تا با آمدن سنگ پله به عرض ۳۰ سانتی متر و قاطی شدن پله آخر با پاگرد، عرض معماری پاگرد رعایت شود. (اصطلاحا" رعایت ۳۰ سانت چرخش می گویند).
و اما ایراد اجرایی این روش چیست؟
رعایت ۳۰ سانت چرخش از لحاظ معماری درست است ولی از لحاظ سازه ای ایراد دارد. زیرا باعث می شود در پاگردی که ۳۰ سانت کوچکتر اجرا شده، یکی از آرماتورهای طولی رمپ که روی پاگرد ادامه داده شده آزاد بماند! یعنی بدون اتصال به سقف یا دیوارک پله.
۳- عدم رعایت کاور آرماتورهای پله و عدم رعایت فاصله دو شبکه آرماتور بالا و پایین از هم.
۴- عدم اجرای خم ۹۰ درجه آرماتورهای افت و حرارت پله
۵- عدم رعایت ضخامت دال پله طبق نقشه
۶- عدم اجرا و بتن ریزی همزمان راه پله با سقف طبقات که باعث عدم یکپارچگی می شود و همچنین ایمنی کارگران و مهندسان و ... را به علت مجبور شدن به بالا رفتن با نردبان غیر استاندارد و معمولا" در محل پرتگاه آسانسور به خطر می اندازد.
۷- عدم رعایت طول لازم همپوشانی آرماتورهای راه پله در قسمت های مختلف
۸- اشتباه کردن در کد پاگردها و همچنین زیاد یا کم شدن شیب رمپ ها
۹- شانه گیری تیرهای بغل راه پله و سرگیری پاگردها و رمپ ها به دلایل اشکالات نقشه های معماری و یا اشکالات اجرایی
۱۰- ضعیف بودن آرماتورهای طولی پله به دلیل اشتباهات محاسباتی و یا عدم منظور کردن نیروهای لرزه ای و یا اشتباه اجرایی در قطر و تعداد آرماتورها
۱۱- عدم رعایت اتصال قیچی شکل در محل زانویی رمپ و پاگرد پله که در زلزله باعث آسیب دیدن آن قسمت خواهد گردید.
در تصویر زیر جرای صحیح آرماتورگذاری راه پله بتنی در محل زانویی پله - به شکل قیچی اجرا شده است.
12- عدم اجرای ستونک یا تیر میان طبقه
مطابق پیوست استاندارد 2800 از این به بعد باید از ستونک بتنی به جای تیر میان طبقه استفاده گردد.
به نقل از کانال مهندس قهرمانی